-
1 blow
[bləu] 1. pt blew, pp blown, n ( lit, fig)cios m2. vi 3. vtPhrasal Verbs:- blow off- blow out- blow up* * *I [bləu] noun1) (a stroke or knock: a blow on the head.) cios, uderzenie2) (a sudden misfortune: Her husband's death was a real blow.) ciosII [bləu] past tense - blew; verb1) ((of a current of air) to be moving: The wind blew more strongly.) dmuchać2) ((of eg wind) to cause (something) to move in a given way: The explosion blew off the lid.) dmuchnąć3) (to be moved by the wind etc: The door must have blown shut.) zatrzasnąć się, przesuwać się pod wpływem wiatru4) (to drive air (upon or into): Please blow into this tube!) dmuchać5) (to make a sound by means of (a musical instrument etc): He blew the horn loudly.) zadąć•- blowhole- blow-lamp
- blow-torch
- blowout
- blowpipe
- blow one's top
- blow out
- blow over
- blow up -
2 dryf
m (G dryfu) sgt 1. Geog. drifting 2. Geol. continental drift, plate tectonics sg 3. Żegl. (zboczenie z kursu) drift; (pod wpływem wiatru) leeway- leżeć a. stać w dryfie to heave to* * *GEOL, ŻEGL drift* * *mi1. żegl. drift, driftage; postawić statek w dryf lay a ship to drift; lec w dryf be laid to drift; stanąć w dryf lay to drift, heave to drift.2. geol. drift; dryf kontynentalny continental drift.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dryf
См. также в других словарях:
ruchomy — 1. «będący w ruchu, poruszający się» Ruchomy punkt, cel. Ruchoma kra. ∆ Piasek ruchomy «warstwa rozwodnionego, drobnego piasku z niewielką domieszką części ilastych utrudniająca wykonywanie robót ziemnych» ∆ Ruchome piaski «piaski lotne,… … Słownik języka polskiego
piasek — m III, D. piaseksku, N. piasekskiem; lm M. piasekski 1. «luźna skała osadowa złożona z drobnych ziaren, przeważnie kwarcu, często z domieszką skaleni i innych minerałów» Piasek drobny, gruby, drobnoziarnisty, gruboziarnisty. Piaski wydmowe,… … Słownik języka polskiego
dryf — m IV, D. u, Ms. dryffie, blm 1. geol. «ruch kry lodowej, płynącej na powierzchni mórz, albo bloków kontynentalnych pływających na półplastycznym podłożu magmowym» 2. żegl. «zbaczanie statku wodnego z linii kursu pod wpływem wiatru, prądu… … Słownik języka polskiego
dryfować — ndk IV, dryfowaćfuje, dryfowaćował, dryfowaćowany żegl. «o statku: zbaczać z kursu pod wpływem wiatru lub prądu wody, być znoszonym przez prąd» ∆ Sieć dryfująca «pływająca sieć, długa na kilka kilometrów, zastawiana tuż pod powierzchnią wody w… … Słownik języka polskiego
balonfok — m III, D. a, N. balonfokkiem; lm M. i żegl. «trójkątny żagiel silnie uwypuklający się pod wpływem wiatru, podnoszony na statkach sportowych zamiast foka, zwiększający ich prędkość przy słabym wietrze; balon» ‹fr. + hol. a. niem.› … Słownik języka polskiego
balonkliwer — m IV, D. balonkliwerwra, Ms. balonkliwerwrze; lm M. balonkliwerwry żegl. «żagiel silnie uwypuklający się pod wpływem wiatru, podnoszony na statkach sportowych zamiast kliwra w celu zwiększenia ich szybkości przy słabym wietrze» ‹fr. + niem. a.… … Słownik języka polskiego
derywacja — ż I, DCMs. derywacjacji; lm D. derywacjacji (derywacjacyj) 1. jęz. «tworzenie wyrazów pochodnych od innych, podstawowych; dokonuje się zwykle za pomocą dodawania przyrostków i przedrostków lub przez odrzucenie części wyrazu; w gramatyce… … Słownik języka polskiego
furkot — m IV, D. u, Ms. furkotocie, blm «dźwięk powstający przy silnym uderzaniu skrzydłami przez ptaki w czasie lotu, przy poruszaniu się tkaniny pod wpływem wiatru, przy głośnym działaniu maszyny itp.; furkotanie, łopot, warkot» Furkot ptasi. Furkot… … Słownik języka polskiego
lotny — lotnyni, lotnyniejszy 1. «gazowy, mający postać gazową, łatwo przechodzący w stan gazowy» Lotna substancja oleista. Substancja, ciało w stanie lotnym. 2. «łatwo się wzbijający, unoszący, rozchodzący się w powietrzu; zwiewny, powiewny, lekki»… … Słownik języka polskiego
naprężyć — dk VIb, naprężyćżę, naprężyćżysz, naprężyćpręż, naprężyćżył, naprężyćżony naprężać ndk I, naprężyćam, naprężyćasz, naprężyćają, naprężyćaj, naprężyćał, naprężyćany «naciągnąć albo rozciągnąć coś; napiąć, natężyć» Naprężać kark. Naprężyć mięśnie… … Słownik języka polskiego
odgiąć — dk Xc, odegnę, odegniesz, odegnij, odgiąćgiął, odgiąćgięła, odgiąćgięli, odgiąćgięty, odgiąćgiąwszy odginać ndk I, odgiąćam, odgiąćasz, odgiąćają, odgiąćaj, odgiąćał, odgiąćany «wyprostować coś zgiętego, odchylić coś w przeciwną stronę; odwinąć… … Słownik języka polskiego